New York dag 2
Blijf op de hoogte en volg Janneke
26 April 2016 | Verenigde Staten, New York
New York dag 2
Een regenachtige koude dag. Met de temperaturen in Nederland valt dit wel mee. 18 graden en bewolkt. Maar de koude, gure wind maakt het een stuk frisser. We hebben ons goed aangekleed en zijn met de metro naar het centraal station gegaan. Au, ik heb spierpijn van het wandelen en fietsen gisteren. Dat ben ik niet meer gewend. Mijn kuiten, liezen en bovenbenen doen pijn. Als ik even gezeten heb lijk ik wel een pinguïn.
Bij het centraal station zien we een typisch Amerikaans restaurant. Wat me opvalt is dat in Amerika bijna alle mensen een petje dragen. In Nederland zijn we gewend dat mensen een pet dragen in hun vrije tijd of wanneer het bij hun beroep hoort. In Amerika dragen ze overal petten, het maakt niet uit wat voor werk je doet. In restaurants, bij informatie desks, geen probleem.
In dit restaurant kon je ontbijten met pancakes, scrumbled eggs, bacon, sauces enz. Mmmm heerlijk. Na drie aardbeien pancakes en twee scrumbled eggs plofte ik bijna. Tijd om te gaan wandelen naar het busstation.
Daar informeerden we naar de Greyhound tickets. De busmaatschappij waarmee we naar Toronto in Canada gaan. We hadden namelijk gehoord, wanneer je een ticket koopt, je geen garantie voor een plek hebt. Maar dat is toch wel. Balen dat we dat niet wisten, twee weken geleden waren de tickets nog 42 dollar, nu 65. Helaas pindakaas.
Het was tijd om verder de toerist uit te hangen.
Op naar het WTC.
Op de plaatsen waar de twee torens stonden, staan nu twee dezelfde monumenten. Monumenten waar water wegstroomt in een oneindige put van verdriet. Rondom zijn alle namen van de dodelijke slachtoffers (2977) gegraveerd. Ook de zes namen van de mensen die in 1993 omkwamen bij de bomaanslag in het WTC. Bij sommige namen staan rozen of een Amerikaanse vlag. Dit is door de nabestaanden er neer gezet. Heel indrukwekkend wanneer je hier rond loopt.
Marleen was ook nog niet in het museum geweest dus zijn we hier naar binnen gegaan. Hier zag je oude stukken van de Twin Towers. Alles is beschadigd en verschrompeld. Nu realiseerde ik me nog meer hoe hard dit gegaan moet zijn.
We kwamen in een ruimte waar alle slachtoffers waren afgebeeld. Allemaal verschillende mensen met verschillende nationaliteiten en achtergronden. Indrukwekkend. Uiteindelijk kwamen we in een ruimte waar je de hele aanslag opnieuw zag gebeuren. Sms'jes die mensen hadden gekregen of ze veilig waren. Mensen die naar huis belden ik ben veilig ik zit in de tweede toren, waarna de tweede toren werd geraakt. Een omroepster die in de tweede toren omriep "de aanslag was in de eerste toren, je kunt weer aan het werk gaan, hier is het veilig." Foto's van mensen die in een rij achter elkaar naar beneden liepen omdat hulpverleners naar boven moesten. Hierbij stond, "ik ga naar beneden om mijn eigen leven te redden, hij gaat naar boven richting de dood." BAM dat kwam hard aan.
Mensen die spraken hoe zij de aanslagen hebben beleefd en uit de torens zijn kunnen komen. Sommigen hebben daar wel een uur over gedaan. Mensen die uit wanhoop uit het raam springen. De rook die door de stad trok toen de gebouwen waren ingestort. Wat een kracht heeft dat. Dit is, volgens mij, de enige keer dat het leven in New York letterlijk en figuurlijk stilstond.
Ook is dit een van de weinige momenten dat ik, letterlijk en figuurlijk, stil was. Onbegrijpelijk dat mensen zoiets kunnen doen.
Ongeveer 3 uur hebben we in het museum rondgelopen maar nu moesten we toch echt terug naar de orde van de dag.
We zijn richting het onderste uiteinde van New York gelopen. Vanuit daar kun je de boot naar het Vrijheidsbeeld pakken. Dit hebben we nu niet gedaan met deze regen en de kou. Dit doe ik in de laatste dagen wanneer het beter weer is. Wel hebben we vanaf de kade het Vrijheidsbeeld gespot.
Over Wallstreet zijn we terug gelopen naar de metro. Wallstreet is niet heel bijzonder. Alleen de naam. Verder is het een beursgebouw tussen alle hoge wolkenkrabbers.
Tijd om te winkelen. Een grote outlet met make up, parfum, vrijetijdskleding, sportkleding en schoenen. Voor ieder wat wils en van grote merken. Het weer was slecht, het regende, dus leuk om hierin rond te lopen. 5 verdiepingen vol met spullen. Hier hebben we ongeveer twee uur rondgesnuffeld.
Toen we buiten kwamen regende het nog harder. Wat gaan we nu doen, de bus gaat pas om 10:45 en het is nu 5 uur. Op naar time square, kijken waar ik straks met 50% korting een ticket kan kopen voor een musical op Broadway. Gevonden, onder aan de rode trap midden op time square. Je kan alleen op de dag zelf kaartjes kopen met korting. Wel staan er altijd lange rijen dus moet je op tijd zijn. Er spelen gave musicals op Broadway: the lion king, wicked, Chicago, les miserable, Jersey boys. Ook speelt Stomp iedere avond. Ik heb pas nog gekeken wanneer die een keer in Nederland komen. Dat lijkt me erg gaaf om te zien. Genoeg keuze om heen te gaan volgende week.
In een Italiaans restaurant hebben we een hapje gegeten. Daarna naar het hostel gegaan om de tassen op te halen. Bepakt en bezakt naar het busstation om de bus naar Toronto te pakken.
Een lange maar mooie dag. Ik heb nu al zin om terug in New York te komen. Hopelijk met een heerlijk zonnetje.
Een regenachtige koude dag. Met de temperaturen in Nederland valt dit wel mee. 18 graden en bewolkt. Maar de koude, gure wind maakt het een stuk frisser. We hebben ons goed aangekleed en zijn met de metro naar het centraal station gegaan. Au, ik heb spierpijn van het wandelen en fietsen gisteren. Dat ben ik niet meer gewend. Mijn kuiten, liezen en bovenbenen doen pijn. Als ik even gezeten heb lijk ik wel een pinguïn.
Bij het centraal station zien we een typisch Amerikaans restaurant. Wat me opvalt is dat in Amerika bijna alle mensen een petje dragen. In Nederland zijn we gewend dat mensen een pet dragen in hun vrije tijd of wanneer het bij hun beroep hoort. In Amerika dragen ze overal petten, het maakt niet uit wat voor werk je doet. In restaurants, bij informatie desks, geen probleem.
In dit restaurant kon je ontbijten met pancakes, scrumbled eggs, bacon, sauces enz. Mmmm heerlijk. Na drie aardbeien pancakes en twee scrumbled eggs plofte ik bijna. Tijd om te gaan wandelen naar het busstation.
Daar informeerden we naar de Greyhound tickets. De busmaatschappij waarmee we naar Toronto in Canada gaan. We hadden namelijk gehoord, wanneer je een ticket koopt, je geen garantie voor een plek hebt. Maar dat is toch wel. Balen dat we dat niet wisten, twee weken geleden waren de tickets nog 42 dollar, nu 65. Helaas pindakaas.
Het was tijd om verder de toerist uit te hangen.
Op naar het WTC.
Op de plaatsen waar de twee torens stonden, staan nu twee dezelfde monumenten. Monumenten waar water wegstroomt in een oneindige put van verdriet. Rondom zijn alle namen van de dodelijke slachtoffers (2977) gegraveerd. Ook de zes namen van de mensen die in 1993 omkwamen bij de bomaanslag in het WTC. Bij sommige namen staan rozen of een Amerikaanse vlag. Dit is door de nabestaanden er neer gezet. Heel indrukwekkend wanneer je hier rond loopt.
Marleen was ook nog niet in het museum geweest dus zijn we hier naar binnen gegaan. Hier zag je oude stukken van de Twin Towers. Alles is beschadigd en verschrompeld. Nu realiseerde ik me nog meer hoe hard dit gegaan moet zijn.
We kwamen in een ruimte waar alle slachtoffers waren afgebeeld. Allemaal verschillende mensen met verschillende nationaliteiten en achtergronden. Indrukwekkend. Uiteindelijk kwamen we in een ruimte waar je de hele aanslag opnieuw zag gebeuren. Sms'jes die mensen hadden gekregen of ze veilig waren. Mensen die naar huis belden ik ben veilig ik zit in de tweede toren, waarna de tweede toren werd geraakt. Een omroepster die in de tweede toren omriep "de aanslag was in de eerste toren, je kunt weer aan het werk gaan, hier is het veilig." Foto's van mensen die in een rij achter elkaar naar beneden liepen omdat hulpverleners naar boven moesten. Hierbij stond, "ik ga naar beneden om mijn eigen leven te redden, hij gaat naar boven richting de dood." BAM dat kwam hard aan.
Mensen die spraken hoe zij de aanslagen hebben beleefd en uit de torens zijn kunnen komen. Sommigen hebben daar wel een uur over gedaan. Mensen die uit wanhoop uit het raam springen. De rook die door de stad trok toen de gebouwen waren ingestort. Wat een kracht heeft dat. Dit is, volgens mij, de enige keer dat het leven in New York letterlijk en figuurlijk stilstond.
Ook is dit een van de weinige momenten dat ik, letterlijk en figuurlijk, stil was. Onbegrijpelijk dat mensen zoiets kunnen doen.
Ongeveer 3 uur hebben we in het museum rondgelopen maar nu moesten we toch echt terug naar de orde van de dag.
We zijn richting het onderste uiteinde van New York gelopen. Vanuit daar kun je de boot naar het Vrijheidsbeeld pakken. Dit hebben we nu niet gedaan met deze regen en de kou. Dit doe ik in de laatste dagen wanneer het beter weer is. Wel hebben we vanaf de kade het Vrijheidsbeeld gespot.
Over Wallstreet zijn we terug gelopen naar de metro. Wallstreet is niet heel bijzonder. Alleen de naam. Verder is het een beursgebouw tussen alle hoge wolkenkrabbers.
Tijd om te winkelen. Een grote outlet met make up, parfum, vrijetijdskleding, sportkleding en schoenen. Voor ieder wat wils en van grote merken. Het weer was slecht, het regende, dus leuk om hierin rond te lopen. 5 verdiepingen vol met spullen. Hier hebben we ongeveer twee uur rondgesnuffeld.
Toen we buiten kwamen regende het nog harder. Wat gaan we nu doen, de bus gaat pas om 10:45 en het is nu 5 uur. Op naar time square, kijken waar ik straks met 50% korting een ticket kan kopen voor een musical op Broadway. Gevonden, onder aan de rode trap midden op time square. Je kan alleen op de dag zelf kaartjes kopen met korting. Wel staan er altijd lange rijen dus moet je op tijd zijn. Er spelen gave musicals op Broadway: the lion king, wicked, Chicago, les miserable, Jersey boys. Ook speelt Stomp iedere avond. Ik heb pas nog gekeken wanneer die een keer in Nederland komen. Dat lijkt me erg gaaf om te zien. Genoeg keuze om heen te gaan volgende week.
In een Italiaans restaurant hebben we een hapje gegeten. Daarna naar het hostel gegaan om de tassen op te halen. Bepakt en bezakt naar het busstation om de bus naar Toronto te pakken.
Een lange maar mooie dag. Ik heb nu al zin om terug in New York te komen. Hopelijk met een heerlijk zonnetje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
