withsunday

Met een raftboot voeren, nou ja stuiterden, we over het water tussen de withsunday eilanden. Withsunday bestaat uit verschillende groene eilanden en rotsen. Ook zijn hier mooie witte stranden te vinden. Waaronder whitehaven beach. Ik was erg benieuwd.
Met de wind in onze haren voeren we naar een plek waar we konden snorkelen. Het snorkelen was niet zo mooi als eergisteren toen we alle vissen duidelijk zagen. Wel was het koraal hier veel sprekender met mooie vormen. Kwallen zijn hier ook gespot, ik zwom er tussenin. Mijn oren deden niet meer pijn. We kregen niet veel tijd om te snorkelen, dat wisten we. We hadden voor de Tour gekozen waarbij je het minst zou snorkelen. In de boot stuiterden we weer over zee. Deze boot ging ongeveer 60 km/H. Onderweg naar whitehaven beach zagen we in de verte een walvis. Boot stilgelegd maar de walvis kwam niet meer boven. Verder gevaren. Voordat we bij het mooiste strand van withsunday aankwamen, werd er weer een walvis gespot. Nee, hij kwam weer niet boven toen we stil lagen. Was het een grapje dat er walvissen gezien waren? Toen we weg wilden varen kwam een walvis en kindje ineens voor onze boot omhoog. Geen toeristische attractie, één andere boot, gewoon geluk. We zijn er een stukje naartoe gevaren. De regels zijn dat je er zo'n 100 meter vanaf moet blijven als ze niet zelf naar je toe komen. Om de dieren hun rust te gunnen. De walvissen bleven springen. Onze gidsen van vandaag vertelden, dat dit erg speciaal was omdat de walvissen rond deze tijd van het jaar vaak stijf in het water liggen of komen alleen met hun vin en staart boven. Deze walvis show was dus erg speciaal. Wat me opviel tijdens deze act is dat walvissen vaak springen en op hun rug landen. Niet altijd. Waarom dit is moet ik nog even opzoeken.
Na de show zijn we doorgevaren naar een uitzichtpunt voor whitehaven beach. Stuk door het bos gelopen, kwamen we boven aan een uitzicht punt. Je zag het witte strand en een zee met verschillende kleuren. Ze liepen in elkaar over. Ik kan niet vertellen hoe mooi dit was, dat moet je zelf maar gaan kijken. Op weg naar beneden en dus ook naar dit strand kwam er een slang op mijn pad. Nog geen halve meter voor mijn voeten stak hij het pad over. Ik heb nog nooit zo snel achteruit gesprongen denk ik. Dit moet er grappig uitgezien hebben. Meneer slang ging de bossen in en we konden hem nog net zien. Ook dat heb ik weer meegemaakt.
Op het witte strand aangekomen merkte we dat het zand heel fijn was, net zout. Zo wit als sneeuw en zo koud als zand dat je diep uit de grond hebt gegraven ook al staat de zon er fel op. Dit zand blijft altijd koud. Dit zand is silicaat. Wanneer je het op je huid krijgt glijdt het er zo vanaf, je kan ermee douchen zeggen ze. Na over dit mooie geweldige strand gelopen te hebben, zijn we in de boot gestapt en naar een ander deel, net zo'n mooi strand, gevaren. Het lijkt echt alsof je op wolken loopt, zo mooi.
Op dat strand hebben we onze handdoek neergelegd en een heerlijke lunch gegeten. Wanneer je in dit zand liep, op de hardere gedeelten, maakte het ook een raar geluid. Een piepend geluid, niet te omschrijven.
Ik heb lekker een uurtje geslapen op dit paradijs. Toen werd ik wakker gemaakt om de boot in te gaan.
Op de rand van de boot zijn we terug gevaren. Onderweg nog wel walvissen gezien, maar alleen de staart of de vin. Ach ja wat maakte het uit, we hadden ze toch al gezien.
Terug bij de haven aangekomen maakte de boot nog een afscheidsrondje met vol gas.
Super gave dag gehad. Een van mijn gaafste trips hier in Australië.
Morgen met de auto terug naar Cairns. Zal de politie weer op me staan te wachten?