The Grampians

Vandaag vroeg uit de veren want er stond weer een Tour op het programma. Net als bij de blue mountains werden we opgehaald met een bus. Nadat iedereen Was gearriveerd zijn we richting the Grampians gereden. Een rit van ongeveer drie uur. Na 1,5 uur stopten we in een typisch dorpje. Alles was van hout, zelfs de brandweerkazerne. Het leek wel of ik in een Western film was beland. We dronken een lekker kopje thee en aten heerlijke Australische koekjes.
Na een tijdje reden we door. We stopten want de chauffeur moest tanken en ging een lunch voor ons halen. Ondertussen hebben wij een rondje gelopen. Na een stukje door het bos gelopen te hebben kwamen we op een weide. Wat zagen we daar...... Ja KANGAROOS. Eindelijk!, we zijn echt in Australië. Ze lagen in het gras en sprongen wat in het rond. Op de weide liepen ook drie emoes rond. Stukje verder gelopen was het weer tijd om met de bus verder te rijden.
Bijna iedereen was op tijd. Na enkele (15) minuten wachten zijn we verder gereden naar onze lunchstop. Dit was bij de Mc Kenzie waterval. Na een heerlijk broodje kip liepen we naar het uitkijkpunt op de waterval. Na de bekende fotomomenten zijn we naar beneden gelopen. Vijfhonderd meter stijle, natte, ongelijke en hoge trap treden naar beneden. Wat was ik blij met mijn bergschoenen. Ook heb ik een nieuwe beste vriend, de leuning. Ook al was hij nat en koud, toch liet ik hem niet los. Ah fijn, we zijn beneden aangekomen, zonder blauwe plekken of scheuren in onze mooie kleding. We keken tegen een waterval aan. Hoi Mc Kenzie, nu zie ik je eindelijk van dichtbij. Wat ben je dan klein als je onderaan zo'n waterval staat. Meneer Wind kwam ook nog om de hoek kijken, die houdt erg van plagen. Hij blies zo hard dat we helemaal nat werden van de waterval. Gelukkig hadden we ons dik aangekleed en konden we deze plagerijen doorstaan.
Leuk die waterval maar nu weer van boven pff. Dik (drie laags) aangekleed moesten we 500 meter klimmen. Erg leuk, maar wel het eerste moment van vandaag dat ik het warm had. Tevens ook het laatste moment. Het is vandaag ontzettend koud en nat met een harde wind. Hijgend boven stapten we de bus in naar het bekende uitkijkpunt van the Grampians, the balconies. Hier steken stukken rotsen uit waar je op kan staan. Wel voorzichtig want er zijn verschillende rukwinden. Vanaf deze balconies had je een mooi uitzicht over het hele gebied. Jammer dat het zo bewolkt was waardoor the Grampians er grauw uitzagen. Toch een mooi gezicht om het totaal beeld te zien vanaf een hoog punt.
Als laatste stop bezochten we een weide met kangaroos. Hier heb ik een kangaroo rozijnen gevoerd. Heel erg leuk maar ook eng. Ik vertrouw die wilde dieren voor geen meter. Hij kwam steeds dichter bij me staan want wilde meer te eten. Een ervaring om niet meer te vergeten.
De Tour was niet spectaculair, maar wel erg mooi. Ik kan de emoes van mijn bucketlist afstrepen. Haha nee de kangaroos natuurlijk. Na een korte stop bij de Mc Donalds zijn we weer terug in het hostel.

Morgen staat de volgende uitdaging op het programma, the great ocean Road. Hier kijk ik heel erg naar uit. Jullie ook?