Blue Mountains

Blue mountains

In het vliegtuig naar Melbourne, waar we geen beenruimte hebben (nog erger dan Ryanair), heb ik even tijd om jullie op de hoogte te houden. Zo weinig werd ik in Sydney gecontroleerd zo ben ik vandaag door de mangel gehaald. Mevrouw er zit iets in uw handbagage wat daar niet in mag zitten. Met handschoenen aan werd mijn tas doorzocht. Ik mocht zelf niet aan mijn tas komen. Het bleek een schaar te zijn in mijn ehbo tasje. Door drie douanes gekomen en hier halen ze het eruit. Ik mocht het wel meenemen maar stop het voortaan in mijn backpack. Ik ben er doorheen dacht ik, maar nee hoor. Daar stond een vrouw op mij te wachten. Mijn tas moest open, met een stick liep ze mijn tas en mijn lichaam langs. De stick ging, zoals van tv bekend, in een apparaat en ja ik had geen drugs of explosieven bij me dus mocht door. Ik heb het overleefd. Nog maar drie binnenlandse vluchten te gaan....

Nu over gisteren.
De eerste dagtour stond op het programma. We gingen naar de blauwe bergen, zullen ze dat ook echt zijn?
We werden opgewacht door Ben, onze gids van de dag. In de bus werd ons heel veel verteld over Australië en haar geschiedenis. Helaas kon ik dit niet allemaal volgen omdat het wat te snel ging maar ook omdat ik al snel lag te slapen (de jetlag is duidelijk voelbaar)
Bij de blue mountains aangekomen gingen we naar verschillende uitkijkpunten. Hier konden we de bergen zien liggen. Heel erg groen met veel bomen.
Bij de volgende stop kregen we informatie over de aboriginals. Hoe een kangaroe werd gevangen, hoe men groeven in stenen maakten en hoe de boemerang werd gebruikt.
In de blue mountains leven geen Kangaroos, wel walibi's en walibo's. Ook slangen en spinnen zijn er te vinden. 'Alle dieren zijn er in Australië om de mens te doden' is een uitspraak. De meest giftige dieren leven hier. Onze gids heeft in zijn leven pas twee keer een slang gezien. De kans dat wij die tegen gaan komen is erg klein. Ook is het winter waardoor de insecten wegblijven, heb ik even geluk.
Over de winter gesproken, het is de koudste winter in 30 jaar hier. Twee weken geleden lag er sneeuw, dat kennen ze hier amper.
Okee, terug naar de blue mountains. Het was koud en er stond een koude en soms stevige wind. Mijn muts was geen overbodige luxe. We kwamen bij een uitzichtpunt waar we naar beneden liepen. Een lange trap door de bebossing met een kleigrond. Veel varens staan er in de bossen. Er zijn waterreservoirs aangelegd waar ze het water dat valt, wat niet heel vaak is, op vangen. Er zit veel klei in de grond wat het water vast houdt. Met deze reservoirs leiden ze water naar beneden zodat lager gelegen bomen ook water krijgen. Beneden aangekomen hadden we uitzicht over een ander deel van de bergen en op een waterval. Weer erg mooi allemaal. Nu moesten we de lange trap op naar boven, mijn muts was niet meer nodig. Hier kreeg ik het vanzelf warm van.
Boven reden we verder naar het volgende punt waar de three sisters te bewonderen waren. Dit is toch wel 'de' attractie van de blue mountains. We konden kiezen om dit van boven te bewonderen of om naar beneden te gaan en door een regenwoud lopen. Wij kozen voor het laatste. In een treintje, de achtbaan, gingen we naar beneden. Het treintje ging kaarsrecht naar beneden, de adrenaline schoot door het lichaam.
Beneden aangekomen stonden daar de three sisters. Erg mooi om deze te zien, fel in de zon. Al hadden wij het erg koud.
Nadat we de zusjes ontmoet hebben maken we een tocht van ongeveer een uur door het regenwoud. Kijken in alle bomen om koala's te zien, maar deze vind je hier niet. Wel hebben we een heel bijzondere vogel gezien. Het leek op een soort pauw, een flinke staart met veren en maakte een bijzonder geluid. Hoe zal ik dat geluid omschrijven? Je kent die verkopers in een grote stad die souvenirs willen verkopen op een kleedje. Sommige hebben iets in hun mond wat een raar geluid maakt. ken je dat geluid? Dat geluid maakte deze vogel.
In een rustig regenwoud valt dit harde en schelle geluid je op.
Verder door het regenwoud gelopen hebben we weinig dieren gezien maar wel veel oude dingen van vroeger. Je zag hoe de mijnwerkers hier te werk gingen. Waar de kabelbanen waren en de rails.
Aan het einde van onze route zijn we met een kabelbaan weer omhoog gegaan en teruggekeerd naar Sydney. Niet helemaal naar Sydney maar naar het olympisch park van Sydney. Onderweg zagen we een heel erg grote brand, langs de snelweg. De brandweerwagens reden erheen, de vlammen kwamen uit het, al ingestorte, gebouw. Aangekomen bij het Olympisch park kreeg ik als sportfanaat kippenvel. Je zal er maar hebben mogen sporten, of een gouden medaille hebben gehaald zoals Pieter van den Hoogenband. Nadat we hier kort rondgelopen hebben zijn we bij de boot afgezet die ons naar darling Harbour (de haven van het opera house en de Harbour bridge) bracht. Ondertussen was het 6 uur en pikdonker. Je zag heel Sydney en de skyline van Sydney helemaal verlicht. Echt heel erg mooi. We voeren onder een verlichte Harbour bridge door en zagen we een verlicht Opera House.
Terug gelopen naar ons hostel, onderweg nog een hapje gegeten. In het hostel gedouched en naar bed want de wekker ging vanochtend om 5:00 uur.

Okidoki, ondertussen zijn we in Melbourne geland waar het avontuur verder gaat.

Tot de volgende keer