Malawi dag 4: 25-4-2017
Door: Janneke
Blijf op de hoogte en volg Janneke
25 April 2017 | Malawi, Lilongwe
Vakantie? Nee helemaal niet.
Na een rumoerige nacht ging de wekker om 5:45. De scholen beginnen hier om half 8 en dan moeten wij om half 7 wegrijden om er op tijd te zijn. Ervoor goed ontbijten en een lunchpakketje maken, want je weet niet hoe laat je weer tijd hebt om te eten.
De nacht was inderdaad rumoerig. Ik lag heerlijk in bed toen ik een dier tegen de deur, muur en raam hoorde aanvliegen. Het bleef doorgaan maar ik had geen zin om te kijken wat het was. Ik lag toch veilig onder mijn klamboe. Nou ja dat dacht ik. Totdat er een mug in mijn klamboe zat. Toen moest ik dus wel op jacht. Haal een mug maar eens uit de klamboe. Ik mezelf ingesmeerd met deet in de hoop dat hij me niet nog een keer zou prikken.
Iedereen was klaar. We reden wat later weg, maar dat is normaal in Afrika. Het was een bewolkte, koude dag vandaag.
Op weg naar de scholen. Wij gingen eerst naar de school die het verst weg lag, waar de andere groepen eerst werden gedropt. We reden door verschillende dorpjes over hobbelige zandwegen.
We werden aangestaard en van alle kanten kwamen mensen aanrennen. Ze riepen allemaal “muzungu” wat blanke betekent. Velen hebben nog nooit een blanke gezien.
Uiteindelijk kwamen we bij onze school. We werden gekoppeld aan een collega die we nu een twin noemen. Haar naam? Ik kan het niet uitspreken.
Voordat we de klas ingingen lieten ze ons een heel groot varken zien. Die verkopen ze om geld voor de school in te zamelen.
Uiteindelijk liepen we naar de klas waar mijn leerkracht Engelse les ging geven. Alle kinderen, 80 stuks, zaten in rijtjes op de grond. Ze gingen staan en begroetten ons in koor.
De kinderen hadden vieze en versleten kleding aan. Enkele hadden een schooluniform aan dat al erg lang gedragen werd. De andere kleding kwam uit de westerse landen.
De lessen waren indrukwekkend. Ze zeiden alles na wat de leerkracht zei en zo leerden ze woordjes, liedjes en verhaaltjes. Veel kinderen hadden geen lesboek dus konden weinig van de les volgen. Dus echt effectief is het onderwijs hier niet.
Na de Engelse les gaf mijn twin “chichewa”. Dat is de voertaal in Malawi. Ondertussen legde ze de woorden aan mij in het Engels uit, dus ik kreeg ook “chichewa” les.
De kinderen waren nu een stuk actiever omdat ze deze taal zelf spreken. Zo leerden ze het woord nsima uitspreken. Dat is een typisch Malawiaanse recept. Mijn twin vroeg of ik dit al eens gegeten had. Nee, dat had ik nog nooit op.
Tijdens de les werd ik continu aangekeken door de kinderen in de klas.
Na deze les gingen we naar buiten. Samen met Anouk wat rondgelopen bij de school. Dit lukte niet heel goed want wij werden gevolgd door hordes kinderen. We konden moeilijk communiceren want ze snappen onze Engelse uitspraak niet, maar ze waren ook erg verlegen.
We hebben samen met de kinderen wat muziek gemaakt, leerden hen “hoofd, schouders, knie en teen” en zijn terug gelopen naar het schoolplein en bij de leerkrachten van de Kalumbu school gaan zitten. We hebben wat gekletst en cultuur uitgewisseld. Hierna nog een biologieles geobserveerd. Biologie is hier het zelfde als de “chichewa” les. Woordjes aanleren maar dan van biologische termen.
Hierna hebben we even wat kunnen eten. Het was ondertussen een uur of twee.
Je durft tussendoor niet te eten ,je voelt je bezwaard, omdat de kinderen ook niets te eten krijgen. Mijn twin kwam me halen en vroeg of ik nsima wilde proeven. De achtste groepers hadden dit gekookt. Deze vraag sloeg ik niet af. De achtste groepers wonen bij de school en koken zelf. De keuken is een pan en vuur.
Mijn handen werden gewassen en ik mocht wat uit de pan halen. Nsima is gemalen en gekookte mais. Samen met spinazie proefde ik wat. Niet verkeerd. Dit is hun dagelijks diner. Ze eten niets anders.
Na de lunch hebben we de leerkrachten een workshop gegeven waar we ze coöperatieve werkvormen hebben laten ervaren. In de hoop dat ze deze ook in de klas invoeren.
De dag zat erop en we gingen weer met de bus naar huis.
We kwamen nog een kudde koeien en ezels tegen die met de herder naar een plek liepen. Je ziet het echte Afrika waarbij je niet alleen de toeristische plekken ziet.
Morgen ga ik een Engelse les geven waarin ik veel actieve en coöperatieve werkvormen ga gebruiken. In de hoop dat de kinderen hiervan meer leren dan tijdens het nazeg uurtje.
Na een rumoerige nacht ging de wekker om 5:45. De scholen beginnen hier om half 8 en dan moeten wij om half 7 wegrijden om er op tijd te zijn. Ervoor goed ontbijten en een lunchpakketje maken, want je weet niet hoe laat je weer tijd hebt om te eten.
De nacht was inderdaad rumoerig. Ik lag heerlijk in bed toen ik een dier tegen de deur, muur en raam hoorde aanvliegen. Het bleef doorgaan maar ik had geen zin om te kijken wat het was. Ik lag toch veilig onder mijn klamboe. Nou ja dat dacht ik. Totdat er een mug in mijn klamboe zat. Toen moest ik dus wel op jacht. Haal een mug maar eens uit de klamboe. Ik mezelf ingesmeerd met deet in de hoop dat hij me niet nog een keer zou prikken.
Iedereen was klaar. We reden wat later weg, maar dat is normaal in Afrika. Het was een bewolkte, koude dag vandaag.
Op weg naar de scholen. Wij gingen eerst naar de school die het verst weg lag, waar de andere groepen eerst werden gedropt. We reden door verschillende dorpjes over hobbelige zandwegen.
We werden aangestaard en van alle kanten kwamen mensen aanrennen. Ze riepen allemaal “muzungu” wat blanke betekent. Velen hebben nog nooit een blanke gezien.
Uiteindelijk kwamen we bij onze school. We werden gekoppeld aan een collega die we nu een twin noemen. Haar naam? Ik kan het niet uitspreken.
Voordat we de klas ingingen lieten ze ons een heel groot varken zien. Die verkopen ze om geld voor de school in te zamelen.
Uiteindelijk liepen we naar de klas waar mijn leerkracht Engelse les ging geven. Alle kinderen, 80 stuks, zaten in rijtjes op de grond. Ze gingen staan en begroetten ons in koor.
De kinderen hadden vieze en versleten kleding aan. Enkele hadden een schooluniform aan dat al erg lang gedragen werd. De andere kleding kwam uit de westerse landen.
De lessen waren indrukwekkend. Ze zeiden alles na wat de leerkracht zei en zo leerden ze woordjes, liedjes en verhaaltjes. Veel kinderen hadden geen lesboek dus konden weinig van de les volgen. Dus echt effectief is het onderwijs hier niet.
Na de Engelse les gaf mijn twin “chichewa”. Dat is de voertaal in Malawi. Ondertussen legde ze de woorden aan mij in het Engels uit, dus ik kreeg ook “chichewa” les.
De kinderen waren nu een stuk actiever omdat ze deze taal zelf spreken. Zo leerden ze het woord nsima uitspreken. Dat is een typisch Malawiaanse recept. Mijn twin vroeg of ik dit al eens gegeten had. Nee, dat had ik nog nooit op.
Tijdens de les werd ik continu aangekeken door de kinderen in de klas.
Na deze les gingen we naar buiten. Samen met Anouk wat rondgelopen bij de school. Dit lukte niet heel goed want wij werden gevolgd door hordes kinderen. We konden moeilijk communiceren want ze snappen onze Engelse uitspraak niet, maar ze waren ook erg verlegen.
We hebben samen met de kinderen wat muziek gemaakt, leerden hen “hoofd, schouders, knie en teen” en zijn terug gelopen naar het schoolplein en bij de leerkrachten van de Kalumbu school gaan zitten. We hebben wat gekletst en cultuur uitgewisseld. Hierna nog een biologieles geobserveerd. Biologie is hier het zelfde als de “chichewa” les. Woordjes aanleren maar dan van biologische termen.
Hierna hebben we even wat kunnen eten. Het was ondertussen een uur of twee.
Je durft tussendoor niet te eten ,je voelt je bezwaard, omdat de kinderen ook niets te eten krijgen. Mijn twin kwam me halen en vroeg of ik nsima wilde proeven. De achtste groepers hadden dit gekookt. Deze vraag sloeg ik niet af. De achtste groepers wonen bij de school en koken zelf. De keuken is een pan en vuur.
Mijn handen werden gewassen en ik mocht wat uit de pan halen. Nsima is gemalen en gekookte mais. Samen met spinazie proefde ik wat. Niet verkeerd. Dit is hun dagelijks diner. Ze eten niets anders.
Na de lunch hebben we de leerkrachten een workshop gegeven waar we ze coöperatieve werkvormen hebben laten ervaren. In de hoop dat ze deze ook in de klas invoeren.
De dag zat erop en we gingen weer met de bus naar huis.
We kwamen nog een kudde koeien en ezels tegen die met de herder naar een plek liepen. Je ziet het echte Afrika waarbij je niet alleen de toeristische plekken ziet.
Morgen ga ik een Engelse les geven waarin ik veel actieve en coöperatieve werkvormen ga gebruiken. In de hoop dat de kinderen hiervan meer leren dan tijdens het nazeg uurtje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
