Aangekomen in Sydney
Blijf op de hoogte en volg Janneke
29 Juli 2015 | Australië, Potts Point
G'day Mate,
Rond 6:30 uur Lokale tijd, met zonsopkomst, landden de poten van ons vliegtuig heel beheerst op Australische grond. Op het vliegveld bleken er veel vliegtuigen te zijn aangekomen. Heel gezellig allemaal maar we hebben bijna 2 uur (de vlucht naar Praag was nog korter) moeten wachten bij de paspoortcontrole omdat er maar twee loketten open waren. Eindelijk legaal door de controle, begon de stress.... Zo komen we bij de bagagecontrole en komen er drugshonden. Dat zie ik namelijk altijd bij border security. Maar we hadden eerst een andere uitdaging, onze tas vinden. Omdat we zo lang hebben moeten wachten, bij de paspoortcontrole, stond de bagageband niet meer op het scherm. "Zoek alle banden maar af" zeiden medewerkers, "wij weten ook niet waar de spullen van Korean Air zijn". Je raad het al, op de allerlaatste band lagen onze tassen. Nu naar de douane, het zweet stond onder mijn oksels en de handen werden klam, Engels praten, honden, o nee. We liepen naar de gang niets aan te geven. In het vliegtuig moesten we vragen invullen of we eten, zaden, illegale medicijnen enz bij ons hadden. We hebben overal NO ingevuld. We liepen door naar de schuifdeur. Door de schuifdeuren en daar was.... NIETS. Geen banden waar mijn spullen op kwamen en geen honden, pfieuw (Ik kijk nooit meer de angstaanjagende tv programma's). Snel doorgelopen naar de aankomsthal zodat ik ervan af was.
In de aankomsthal zagen we Judith die hier al bijna 2 uur zat te wachten. We hebben een shuttle bus geregeld en zijn naar het hostel gebracht. Iedereen is hier, in Australië, erg vriendelijk en behulpzaam. Ze leggen alles goed en rustig uit en maken graag een praatje.
"Hello Dutchies, you're staying in the red light district". Maar niet getreurd daar hebben we niets van gemerkt en alle backpackers hostels zijn hier in deze wijk.
Bij het hostel aangekomen hebben we de spullen in onze kamer gezet en zijn we naar het centrum gelopen. Je hebt niet het idee dat je in Australië zit. Ja, ze rijden links maar dat had net zo goed Engeland kunnen zijn.
Via Hyde Park zijn we naar de botanische tuinen gelopen in een heerlijk zonnetje (+/- 15 graden). Vanuit deze tuinen hebben we een mooi uitzicht gehad op het Opera House met de Harbour Bridge erachter. Erg groot, mooi en indrukwekkend. Nadat we dit van een afstandje bekeken hadden zijn we naar het Opera House gelopen. Van dichtbij minder mooi, vind ik, omdat je de gehele vorm dan niet meer ziet.
Hierna hebben we een Captain Cooke Cruise gemaakt waarmee we de highlights in de haven hebben gezien.
Op de boot kakten we helemaal in. Terug in de haven zijn we lekker naar het hostel gegaan. Welkom jetlag. Nu lekker rustig aan zodat we morgen actief kunnen doen in de Blue Mountains. Hier ben ik weer erg benieuwd naar. Lekker de natuur in en actief bezig zijn wat wil je nog meer ;).
Rond 6:30 uur Lokale tijd, met zonsopkomst, landden de poten van ons vliegtuig heel beheerst op Australische grond. Op het vliegveld bleken er veel vliegtuigen te zijn aangekomen. Heel gezellig allemaal maar we hebben bijna 2 uur (de vlucht naar Praag was nog korter) moeten wachten bij de paspoortcontrole omdat er maar twee loketten open waren. Eindelijk legaal door de controle, begon de stress.... Zo komen we bij de bagagecontrole en komen er drugshonden. Dat zie ik namelijk altijd bij border security. Maar we hadden eerst een andere uitdaging, onze tas vinden. Omdat we zo lang hebben moeten wachten, bij de paspoortcontrole, stond de bagageband niet meer op het scherm. "Zoek alle banden maar af" zeiden medewerkers, "wij weten ook niet waar de spullen van Korean Air zijn". Je raad het al, op de allerlaatste band lagen onze tassen. Nu naar de douane, het zweet stond onder mijn oksels en de handen werden klam, Engels praten, honden, o nee. We liepen naar de gang niets aan te geven. In het vliegtuig moesten we vragen invullen of we eten, zaden, illegale medicijnen enz bij ons hadden. We hebben overal NO ingevuld. We liepen door naar de schuifdeur. Door de schuifdeuren en daar was.... NIETS. Geen banden waar mijn spullen op kwamen en geen honden, pfieuw (Ik kijk nooit meer de angstaanjagende tv programma's). Snel doorgelopen naar de aankomsthal zodat ik ervan af was.
In de aankomsthal zagen we Judith die hier al bijna 2 uur zat te wachten. We hebben een shuttle bus geregeld en zijn naar het hostel gebracht. Iedereen is hier, in Australië, erg vriendelijk en behulpzaam. Ze leggen alles goed en rustig uit en maken graag een praatje.
"Hello Dutchies, you're staying in the red light district". Maar niet getreurd daar hebben we niets van gemerkt en alle backpackers hostels zijn hier in deze wijk.
Bij het hostel aangekomen hebben we de spullen in onze kamer gezet en zijn we naar het centrum gelopen. Je hebt niet het idee dat je in Australië zit. Ja, ze rijden links maar dat had net zo goed Engeland kunnen zijn.
Via Hyde Park zijn we naar de botanische tuinen gelopen in een heerlijk zonnetje (+/- 15 graden). Vanuit deze tuinen hebben we een mooi uitzicht gehad op het Opera House met de Harbour Bridge erachter. Erg groot, mooi en indrukwekkend. Nadat we dit van een afstandje bekeken hadden zijn we naar het Opera House gelopen. Van dichtbij minder mooi, vind ik, omdat je de gehele vorm dan niet meer ziet.
Hierna hebben we een Captain Cooke Cruise gemaakt waarmee we de highlights in de haven hebben gezien.
Op de boot kakten we helemaal in. Terug in de haven zijn we lekker naar het hostel gegaan. Welkom jetlag. Nu lekker rustig aan zodat we morgen actief kunnen doen in de Blue Mountains. Hier ben ik weer erg benieuwd naar. Lekker de natuur in en actief bezig zijn wat wil je nog meer ;).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
